Πώς να πιστέψουν οι άπιστοι τι θαύματα μπορεί να γεννήσει η πίστη; Ξεχνούν πως η ψυχή του ανθρώπου γίνεται παντοδύναμη, όταν συνεπαρθεί από μια μεγάλη ιδέα. Τρομάζεις όταν, ύστερα από πικρές δοκιμασίες, καταλαβαίνεις πως μέσα μας υπάρχει μια δύναμη πού μπορεί να ξεπεράσει τη δύναμη του ανθρώπου.

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Σύγχρονη Δημοκρατία - δημοκρατική ολιγαρχία - προεδρευομένη καπιταλιστική αναρχία - κληρονομική μοναρχία - κοινοβουλευτική δικτατορία - δημοκρατία της μαριονέτας - διακυβέρνηση προτεκτοράτου. Δυσκολεύομαι πραγματικά πάρα πολύ, να διαλέξω ένα τίτλο, για το σχολίο που ακολουθεί, και αναφέρεται στο σημερινό πολίτευμα της Ελλάδας, και στην σύγχρονη διακυβέρνηση της χώρας μας.


Ακούγεται πολύ τραβηγμένο η αν θέλετε και πολύ αναρχικό, να χαρακτηρίζει κάποιος φασίστες, η ολιγαρχία, η δικτατορία, την περιβόητη γενιά του ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Πως τα φέρνει όμως η ζωή μερικές φορές. Αυτοί που κάποτε φώναζαν για ελευθερία και για την πολιτική καταπίεση της χούντας. Αυτοί που κάποτε φώναζαν, πως η εργασία είναι δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, και πως το κράτος έχει υποχρέωση να του την διασφαλίζει! Αυτοί που φώναζαν και αγωνιζόντουσαν για τα δικαιώματα του εργάτη, για το οκτάωρο, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αξιοπρεπή αμοιβή, για συντάξεις και κοινωνική πρόνοια! Αυτοί που με τόσο σθένος υποστήριζαν πως η εξουσία ανήκει στον λαό, και πως όλοι έχουμε δικαίωμα στην ελπίδα! Αυτοί που απαιτούσαν δωρεάν παιδεία, και δωρεάν υγεία για όλους! Αυτοί έμελλε να δείξουν σε εμάς τους Έλληνες, πόσο πολύ μας αγαπάνε και πόσο νοιάζονται για εμάς!
Αυτοί δεν είναι οι πολιτικοί του σήμερα; Αυτοί δεν είναι που μας κυβερνούν; Δεν μιλάω για τους προηγούμενους. Μιλάω για τους σημερινούς, για αυτούς που έχουν την διακυβέρνηση της χώρας σήμερα. Οι προηγούμενοι ήταν συντηρητικοί, ήταν φασίστες, ήταν παλαιών καταβολών, ήταν δεξιοί, ανήκαν σε τζάκια πολιτικά, οικογενειοκράτες, περιφρόνησαν τον λαό, αδίκησαν τον φτωχό, κλέψανε, είπαν ψέματα στον κοσμάκη, δεν κάνανε πραγματικά τίποτε για να πάνε την χώρα μπροστά. Αυτοί πάει φύγανε, τους καταδίκασε ο λαός, θα τους καταδικάσει ακόμη αυστηρότερα, το ίδιο το πολιτικό κατεστημένο που αυτοί δημιούργησαν.
Αναφέρομαι στούς άλλους, στους προοδευτικούς, στους σοσιαλιστές, αντιστασιακούς, αριστερούς! Στούς εκσυγχρονιστές, στούς πράσινους, στούς σύγχρονους! Αναφέρομαι σε αυτούς, που κάποτε φώναζαν <<ψωμί, παιδεία, ελευθερία>>! Γιατί συμπτωματικά αυτοί μας κυβερνούν σήμερα. Σε αυτούς εμπιστεύτηκε ο ελληνικός λαός τις τύχες του. Αυτοί υποσχέθηκαν αυτά που περίμενε να ακούσει ο κόσμος! Αυτοί ξεπέρασαν προεκλογικά κάθε μέτρο ψεύδους! Κάθε όριο υποκρισίας! Αυτοί υποσχέθηκαν ένα καλύτερο αύριο, στούς απογοητευμένους, στούς φτωχούς, στην ελληνική κοινωνία! Αυτοί μίλησαν για ανακατανομή του πλούτου, για δικαίωμα του εργάτη στην ελπίδα, στα αγαθά, στο αύριο! Για το δικαίωμα του Έλληνα, στην εργασία, στην παιδεία, στην υγεία, στην σύνταξη, στην ζωή! Αυτοί μίλησαν για Δικαιοσύνη, για κοινωνία όλων των πολιτών, και όχι των ολίγων εκλεκτών και ημετέρων!
Προβληματίζομαι και αναρωτιέμαι. Δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν φραγμοί, δεν υπάρχει ηθική; Εν ονόματι του να σκαρφαλώσει κανείς στην εξουσία μπορεί να κάνει τα πάντα; Μπορεί με τόση άνεση και ευκολία να ψεύδεται; Να υπόσχεται τα πάντα στούς πάντες; Να ακυρώνει ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό; Τους αγώνες του, τα πιστεύω του, πράγματα για τα οποία έχει αγωνισθεί. Πόσο ηθικό άραγε είναι να εξαργυρώνει κανείς την συνειδητή η συμπτωματική του δράση σε κάποιον πολιτικό χώρο για μία πολιτική καρέκλα; Πόσο ηθικό άραγε είναι, για αυτήν την πολιτική καρέκλα να απαρνιέσαι τον πολιτικό και ιδεολογικό σου εαυτό! Πόσο ηθικό άραγε είναι η κυβέρνηση της εκφωνήτριας του <<εδώ Πολυτεχνείο>>, η κυβέρνηση των αντιστασιακών κατά της χούντας, η κυβέρνηση του πρωθυπουργού που όπως δηλώνει ήταν στην διασπορά λόγω πολιτικών φρονημάτων, λόγω διωγμών του ιδίου και της οικογένειάς του, η κυβέρνηση του <<εοκ και νατο το ίδιο συνδικάτο>>, η κυβέρνηση του <<Αμερικάνοι φονιάδες των λαών>>, η κυβέρνηση της Νομικής και του Πολυτεχνείου, των τάνκς και των αγώνων, των φοιτητών και των εργατών που παράταξαν τα στήθη τους απέναντι στούς χωροφυλάκους της δικτατορίας.
Δεν ξέρω αν είναι ηθικό, άλλωστε η έννοια της ηθικής στην πολιτική δεν έχει αποσαφηνιστεί ακόμη. Σίγουρα όμως είναι τραγικό! Αυτοί οι ήρωες, οι αγωνιστές, οι οραματιστές, οι αντιστασιακοί, να έρχονται τώρα και να μας λένε, πόσο πολύ θέλουν το καλό μας! Ποσό αγαπούν την Ελλάδα! Πόσο νοιάζονται για τους Έλληνες και για το μέλλον τους.
Απλά είναι λίγο περίεργος, ο τρόπος με τον οποίο εκφράζονται. Μας είπαν πως ζούμε πολύ, και αυτό είναι κακό για τα ασφαλιστικά ταμεία, και για την πατρίδα μας, και μείωσαν τις συντάξεις ! Δεν κατάλαβα τι ακριβώς εννοούν. Ότι πρέπει να πεθαίνουμε πιο νωρίς, η ότι πρέπει να ζούμε χωρίς σύνταξη για όσο μας απομένει να ζήσουμε!
Μας είπαν πως αμοιβόμαστε πλουσιοπάροχα, κι αυτό δεν το αντέχει το κράτος μας, και μείωσαν τους μισθούς και τα επιδόματα! Τι θέλετε να μας πείτε καλοί μας φίλοι; Ότι πρέπει να εργαζόμαστε αμισθί, και να ζούμε στην εξαθλίωση, ότι η μιζέρια είναι αυτό που μας αξίζει, ότι η δυστυχία είναι το πεπρωμένο μας και πρέπει να το υπομείνουμε! Η πως δεν επιτρέπεται ο φτωχός να σηκώσει το κεφάλι του, και να κοιτάξει τον ήλιο, νομίζω πως αυτό το δικαιούνται όλοι! Νομίζω πως τα κράτη αποτελούνται από πολίτες, και δεν είναι απλά γραμμές στον χάρτη. Άρα δεν είναι δυνατόν εφόσον θέλετε το καλό του κράτους να μην θέλετε και το καλό των πολιτών! Τι να τα κάνετε τα βουνά, τις θάλασσες, τους κάμπους, τις πεδιάδες, τις λίμνες, τα δέντρα, τις ομορφιές της φύσης ! Χωρίς τους ανθρώπους, άχρηστα είναι. Τι να τα κάνετε τα εργοστάσια και τις επενδύσεις, ανθρώπους χρειάζεστε να δουλεύουν σε αυτά! Ανθρώπους υγιείς, ακμαίους, δυνατούς, με ηθικό, για να μπορούν να αποδίδουν, και πάνω από όλα καλά αμειβόμενους! Για να αισθάνονται και αυτοί δικαιωμένοι, και να μπορούν να κοιτάξουν τα παιδιά τους στα μάτια χωρίς να ντρέπονται! Τι να τα κάνεις τα εύφορα χωράφια χωρίς γεωργούς, τι να τις κάνεις τις σύγχρονες τριήρεις χωρίς κωπηλάτες, τι να τις κάνεις τις μοντέρνες πόλεις, χωρίς κατοίκους !
Μας είπαν πως ξοδεύουμε απερίσκεπτα τα φάρμακα. Επίσης πως ενοχλούμε πολύ τακτικά και χωρίς λόγο, τους γιατρούς και τα νοσοκομεία! Βέβαια ξέχασαν οι αδαείς πως πριν από λίγους μήνες, η ίδια η υπουργός της υγείας, είχε αναλάβει προσωπικά την εκστρατεία προώθησης και εξάντλησης των εμβολίων κατά της περίφημης νέας γρίπης! Ευτυχώς ανεπιτυχώς! Ξέχασαν πως έχοντας συμμαχήσει με τους δημοσιογράφους, πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων επί μακρών, ήταν το πόσοι πέθαναν από την νέα γρίπη! Δεν έχουμε δει ακόμη, την ίδια ευαισθησία, για τους τρείς χιλιάδες συνανθρώπους μας που χάνουν την ζωή τους κάθε χρόνο στην άσφαλτο. Δεν έχουμε βέβαια δει κάποιον υπουργό, δημόσια να μας δείχνει το πως φοράμε την ζώνη ασφαλείας στα αυτοκίνητα. Αντίθετα με την υπουργό της υγείας, η οποία δημόσια μας έδειξε πως γίνεται το εμβόλιο κατά της νέας γρίπης! Ασφαλώς τότε και υπήρχε σοβαρός λόγος. Τα εμβόλια έπρεπε να ξεπουληθούν!

Ο πρόεδρος της διεθνούς σοσιαλιστικής, ο οποίος τώρα μας λέει πόσο φτωχή είναι η χώρα μας, πόσο μεγάλο είναι το χρέος μας, πως πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι ( παρεπιπτόντως την έκφραση αυτή την χρησιμοποιούσαν τον παλιό καιρό, οι προστάτες - προαγωγοί προς τις εκδιδόμενες πόρνες που ήλεγχαν ), πως πρέπει να κάνουμε θυσίες, εννοείται για το καλό μας ( δηλαδή το καλό των τραπεζών, των βιομηχάνων, των μεγαλογιατρών, των μεγαλοδημοσιογράφων, όλων αυτών των αδικημένων συνανθρώπων μας, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τους αγγίξει η οικονομική κρίση, και τα αυστηρά νέα δημοσιονομικά μέτρα, εφόσον ούτως η άλλως πολύ δύσκολα τα φέρνουν βόλτα ), να βάλουμε πλάτη όλοι ανεξαιρέτως, ακόμη και τα περήφανα γηρατειά, ( Προσφιλής έκφραση του αείμνηστου πατέρα του προέδρου της διεθνούς σοσιαλιστικής, που τόσο συχνά χρησιμοποιούσε καθαρά για δημαγωγικούς λόγους ), άλλωστε τόσον καιρό απολάμβαναν τις πλούσιες παροχές του κράτους, εννοείται για το καλό μας. Συμπτωματικά ο πρόεδρος της διεθνούς σοσιαλιστικής, ήταν υπουργός των Εξωτερικών και όχι μόνο, σε προηγούμενες κυβερνήσεις της χώρας. Οι οποίες μας έλεγαν πόσο πλούσια χώρα είμαστε, μας έλεγαν για τους τρομερούς ρυθμούς ανάπτυξης που είχαμε πετύχει, μας έλεγαν πως χρειαζόμαστε εργατικά χέρια γι αυτό επιτρέπαμε την αθρόα είσοδο στην χώρα μας μεταναστών. Αυτές οι κυβερνήσεις, μας έλεγαν για το μικρό εξωτερικό χρέος της χώρας, για τον μηδενικό πληθωρισμό, την σταθερότητα της οικονομίας μας, η οποία είχε κατορθώσει να είναι ισότιμη και ανταγωνιστική των μεγάλων ευρωπαϊκών οικονομιών, της Γερμανίας, της μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και πολλών άλλων! Μας έλεγαν πως με το σπαθί μας και την αξία μας, καταφέραμε να ενταχθούμε στην ισχυρή Ευρωπαϊκή νομισματική Ένωση! Βέβαια δεν μας έλεγαν τίποτε, για το συντελούμενο έγκλημα εις βάρος του ελληνικού λαού. Το οποίο τώρα βλέπει το φως της δημοσιότητας, και με τόση αγωνία προσπαθούν όλοι να εξιχνιάσουν!
Τα ίδια πρόσωπα, οι ίδιοι βουλευτές, οι ίδιοι υπουργοί, κυβερνούσαν και τότε και τώρα! Πότε μας έλεγαν άραγε αλήθεια τότε η τώρα; Θα το μάθουμε ποτέ; Θα μας το ομολογήσουν κάποτε; Πότε πραγματικά ήθελαν το καλό μας, τότε η τώρα; Ρητορικό το ερώτημά μου, κανείς άλλωστε δεν περιμένει κάποιους να μας απαντήσουν!
Ένα πράγμα έχει σημασία, και πρέπει να το καταλάβουμε καλά. Ο τι κάνουν αυτοί οι καλοί άνθρωποι, το κάνουν για το καλό μας! Εμείς είμαστε οι ξεροκέφαλοι, οι αδαείς, οι αμόρφωτοι που δεν μπορούμε να καταλάβουμε την τόσο φιλότιμη και κουραστική προσπάθεια, που κάνουν όλοι αυτοί! Εμείς είμαστε οι στενόμυαλοι, που δεν μπορούμε να καταλάβουμε, το ότι παραδώσαμε την διακυβέρνηση της χώρας μας στούς ξένους, δεν το κάναμε από ανικανότητα, αλλά από ζήλο, και αγάπη, για το καλό και το μέλλον της πατρίδας μας! Εμείς οι μικρόψυχοι δεν μπορούμε να καταλάβουμε το μεγαλείο του να δίνεις για την πατρίδα, μια σύνταξη, έναν μισθό, το δώρο των Χριστουγέννων, το επίδομα της άδειας, δεν αντιληφθήκαμε πόσο σημαντικά είναι όλα αυτά για το καλό μας! Το πως θα ζήσουμε, το πως θα επιβιώσουμε, το πως θα σπουδάσουν τα παιδιά μας, το πως θα επισκεφθούμε έναν γιατρό δεν έχει καμιά σημασία μπροστά στο καλό της πατρίδας!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου