Λίγη σημασία έχει, αν τα επεισόδια τα ξεκίνησε ο Φότσης η ο Τεόντοσιτς. Λίγη σημασία έχει, αν η αιτία ήταν, η αντιπαράθεση Ολυμπιακού Παμαθηναικού. Λίγη σημασία έχει, το ότι η ελληνοσερβική φιλία, πιθανόν να μην ισχύει στο μπάσκετ.
Δεν είναι δυνατόν, αθλητές οι οποίοι χρυσοπληρώνονται, για να κάνουν την δουλειά τους όσο ποιο καλά γίνεται μέσα στο γήπεδο. Αθλητές οι οποίοι αποτελούν πρότυπα για εκατομμύρια κόσμου, για παιδιά, για μαθητές, για φίλους του αθλήματος. Αθλητές σύμβολα, για αγόρια και κορίτσια. Πρόσωπα που θα περάσουν στις κοινωνίες, το πνεύμα του ευ αγωνίζεσθε. Άτομα που θα μεταδώσουν στους λαούς, το μήνυμα της ευγενούς άμιλλας του αθλητισμού.
Δεν είναι λοιπόν δυνατόν, αυτά τα άτομα, να δέρνονται, ( μέσα στο γήπεδο στον φυσικό τους χώρο, μπροστά στα μάτια χιλιάδων θεατών και τηλεθεατών ), ανηλεώς, σαν μπράβοι του υποκόσμου, σαν συμμορίες φυλακισμένων, σε φυλακές ισοβιτών, σαν ελεεινά υποκείμενα του περιθωρίου, σαν ζώα, να προσπαθούν να αποδείξουν ποιος είναι ο ποιο δυνατός. Και όλα αυτά μάλιστα, φορώντας την φανέλα της εθνικής τους ομάδας ! Θα μου πει κάποιος, καλά την Αμερική ανακάλυψες ρε φίλε; Και βέβαια όχι, πάνε χρόνια που όλα αυτά τα παιδιά, όλοι αυτοί οι μεγάλοι και καλοπληρωμένοι ΑΘΛΗΤΑΡΑΔΕΣ, δεν δίνουν μια δεκάρα, για ευ αγωνίζεσθε, για ευγενή άμιλλα, και για φανέλα εθνικής ομάδας. Είναι πολλά τα λεφτά, βλέπεις, για να συνεχίσουν να ενδιαφέρονται όλοι αυτοί οι <Σταρς,> με αξίες και ένοιες, που ενδιαφέρουν εμάς τους κοινούς θνητούς.
Τι να πρωτοθυμηθώ. Τον τεράστιο, μάγο της μπάλας, αλλά και αλκοολικό Τζωρτζ Μπέστ. Τον επίσης αλκοολικό και επιρρεπή σε καυγάδες, αρχηγό της Αρσεναλ Τόνι Άνταμς . Τις καρατιές και μπουνιές μέσα στο γήπεδο, του Ερίκ Καντονά της Μάντσεστερ. Τον Πωλ Γκασκώην με κατεβασμένο το σορτσάκι να δείχνει τα αρχίδια του στους φιλάθλους. Τον αρχηγό της Λίβερπουλ και της εθνικής Αγγλίας Στήβεν Τζέραρτ, να πλακώνει μεθυσμένος στο ξύλο, d.j. γιατί δεν του έπαιξε κάποιο τραγούδι που γούσταρε. Τον Ζιντάν και την κεφαλιά στον Ματεράτσι. Τον υπεραθλητή, πυγμάχο Μάικ Τάυσον, ο οποίος χρησιμοποιούσε την τεράστια δύναμή του, για να βιάζει πόρνες, και να δέρνει τον καθένα τυχαίο στον δρόμο, γιατί κατά λάθος τον κοίταξε. Τον Πάρις των Λέικερς να δέρνεται στο γήπεδο με τον Μόουζες Μαλόουν. Τον Σακίλ Ονίλ να πλακώνεται στο ξύλο με τον Τσαρλς Μπάρκλει. Τον Βασίλη Κωνσταντίνου, να κυνηγάει να δείρει τον Σινετόπουλο. Τον Τάσο Μητρόπουλο να ανεβαίνει στην κερκίδα, ενώ ο αγώνας ήταν σε εξέλιξη, για να πλακωθεί με φίλαθλο. Τον Σιγάλα να ξαπλώνει στο παρκέ αντίπαλο του, και στην συνέχεια να διακόπτεται ο αγώνας ( επίσης της εθνικής μας ομάδας ). Τον τόσο συμπαθή κατά τα άλλα, και ταλαντούχο Διαμαντίδη, να φτύνει στο πρόσωπο κατ επανάληψη αντιπάλους του. Τους πρωταθλητές μας σε κικ μπόξινγκ και πάλη, που κάνανε χρόνια φυλακή για εκβιασμούς και μπραβιλίκια. Τους μπασκετμπολίστες που μέχρι και σήμερα είναι αφεντικά στην Αθηναική νύχτα. Τους δοξασμένους Ολυμπιονίκες, που εν ονόματι της προοπτικής και των χρημάτων, μιας θέσης στον στρατό η μίας άδειας προπό, που δίνει ένα Ολυμπιακό μετάλλιο, δεν δίσταζαν να κάνουν χρήση οποιασδήποτε ουσίας.
Δεν θα μου φράσουν δεκάδες σελίδες, αν συνεχίσω να γράφω, περιστατικά στα οποία <μεγάλοι αθλητές> δώσανε το <καλό> παράδειγμα, στο φιλοθεάμον κοινό, δηλαδή σε όλους εμάς. Επέλεξα ενδεικτικά, περιστατικά από διάφορες χώρες και από διάφορα αθλήματα.
Όλοι αυτοί βέβαια κατά καιρούς, κάνουν και δηλώσεις κατά της βίας. Όλοι αυτοί πολλές φορές αναρωτώνται, γιατί υπάρχει βία στα γήπεδα, και γενικότερα στον αθλητισμό. Πολλοί από αυτούς τα Χριστούγεννα και το Πάσχα θα επισκεφτούν και κάποιο σχολείο με ορφανά η αυτιστικά η άλλου είδους προβληματικά παιδιά. Θα μοιράσουν δώρα, μπάλες και θα ευχηθούν για έναν καλύτερο κόσμο, χωρίς ασθένειες, προβλήματα και βία !
Εκείνο που εγώ αναρωτιέμαι είναι, πως είναι δυνατόν οι δύο αυτές εθνικές ομάδες του μπάσκετ, η Ελλάδα και η Σερβία να συμμετάσχουν, σε λίγες ημέρες, στο επερχόμενο μουντομπάσκετ της Τουρκίας. Γιατί η πολιτεία, εφόσον δεν το έκανε η FIBA, δεν αποσύρει την εθνική ομάδα από το μουντομπάσκετ. Η γιατί δεν αντικαθιστά όλους τους παίχτες με δώδεκα άλλους. Δεν θα πάμε τόσο καλά, δεν θα διακριθούμε. Μα δεν έχει καμιά σημασία η διάκριση σε αυτήν την περίπτωση. Θα αποδείξουμε στον κόσμο, ότι πράγματι, από εδώ ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί αγώνες, και πως το πνεύμα και το μύνημά τους, ακόμη το συντηρούμε και διέπει, ιδιαίτερα την αθλητική μας συμπεριφορά. Δεν επιτρέπετε σε εμάς, που παινευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού στον πλανήτη, να δεχόμαστε να μας εκπροσωπήσουν σε κάποια διοργάνωση αθλητική, άτομα που μόλις πριν από λίγες ημέρες συμπεριφέρθηκαν σαν κτήνη . Άτομα που προσπάθησαν να αποδείξουν , πως δίκιο έχει ο δυνατός, και το επιβάλει με κάθε τρόπο !
Εμείς , που καυχόμαστε για την αρχαιοελληνική μας καταγωγή. Εμείς που κατά τον Ηρόδοτο, και τα λεγόμενα του Σόλωνα στον Κροίσο, θεωρούσαμε τον ποιο ευτυχισμένο άνθρωπο του κόσμου, όχι αυτόν τον Βασιλιά, που είχε δύναμη και πλούτο, αλλά τον Αθηναίο Τελαμόνα, και τα δύο αδέρφια από το Άργος, Κλεόβη και Βίτωνα ! Ψιλά γράμματα αυτά και ποιος να τα καταλάβει.
Γνωρίζω και το ότι δεν ξεκινήσαμε εμείς τα επεισόδια, όπως θα πουν κάποιοι. Ένας λόγος παραπάνω τότε. Δεν μπορεί εμείς να αγωνιζόμαστε, σε μία διοργάνωση, όπου θα συμμετέχουν και βάρβαροι, όπως οι Σέρβοι. Άλλωστε οι Σέρβοι έχουν αποδείξει περίτρανα, ότι δεν έχουν ούτε ιερά ούτε όσια. Λαός που πούλησε και παρέδωσε τους ηγέτες του, για ένα κομμάτι επερχόμενης, υποσχόμενης από κάποιους, και υποτιθέμενης οικονομικής ευημερίας, τι ηθική, τι αρχές και τι αξίες μπορεί να έχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου