Κατά καιρούς, έχω σιχαθεί και αηδιάσει πολύ έντονα, για όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω νου καθημερινά.
Δεν πίστευα ποτέ – νομίζοντας πως παρακολουθώ τα δρώμενα, και γνωρίζω στο περίπου τι συμβαίνει – πως θα έφτανα στο σημείο να τρομάξω, να μην πιστεύω, να λέω δεν μπορεί, σε ταινία τα βλέπω. Έχω συγκλονιστεί τόσο, που πλέον αμφισβητώ, και τον αέρα που ανασαίνω !
Το δόγμα μου ήταν και είναι – θα παραφράσω τον Διογένη – στο σπίτι ενός δημοσιογράφου, δεν υπάρχει χώρος, παρά μόνο για να φτύσεις, και αυτός είναι το πρόσωπό του ! Και όμως, με τον Γκιόλια λυπήθηκα. Τον είχα για αντισυστημικό, για ελεύθερη φωνή και πένα, για άνθρωπο του χωρις διαπλοκή διαδικτύου. Αν όντως ήταν, αυτό που πίστευα δεν το ξέρω, και δεν με νοιάζει τώρα ποια. Δεν θα μπω στον πειρασμό να τον κρίνω, από την στιγμή που δεν ξέρω και πολλά για αυτόν. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του. Μου έκανε κατ αρχάς εντύπωση, η στάση των καναλιών, και των συναδέλφων του. Στα κεντρικά δελτία ειδήσεων τους οι περισσότεροι, στοιχειωδώς αναφέρθηκαν αφού ήταν το πρώτο θέμα τους ,και στην συνέχεια αφιέρωσαν, πολύ περισσότερο χρόνο, στον Σάλα και στις τράπεζες.
Μάλιστα κάποια κανάλια, όπου υπήρξε και εργαζόμενος ο εκλιπών, δεν διέκοψαν καν το πρόγραμμά τους, για να συνδεθούν ζωντανά, με το σημείο του συμβάντος. Κάποιοι άλλοι όπως ο αποτυχημένος ο Παπαγιάννης στο <αποκαλυπτικό> δελτίο, είπε τρείς λέξεις, και μετά μπουρδολογούσε με τον Ντάσκα και τον Καρατζαφέρη. Ο επι δεκαπενταετία φίλος και συνεργάτης του Μάκης, πουθενά, ούτε δήλωση. Αα βέβαια, έβγαλε ανακοίνωση συμπαράστασης, προς την οικογένεια, από την ιστοσελίδα του, όπως κάνουν οι πρωθυπουργοί ! Και υπήρξαν και κάποιοι, που είπαν, να γιατί πρέπει να προσέχουμε τι λέμε και τι κάνουμε.
Θα μου πείτε μέχρι εδώ, όλα καλά που είναι το φριχτό. Μόλις διαβάσετε, το άρθρο του Τέλογλου στην ιστοσελίδα protagon, και στην συνέχεια, την επιστολή του Γκιόλια προς τον Τριανταφυλόπουλο, θα καταλάβετε, πως η φρίκη τελιομό δεν έχει !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου