ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ

Προς τον υπουργό εργασίας
Προς τον υπουργό των οικονομικών
Αξιότιμε κύριε.
Αφορμή για να συντάξω αυτήν την επιστολή, ήταν η πολύωρη προσπάθεια που έκαναν, για να επικοινωνήσω πρώτα με το δέκα πέντε δεκαεπτά, το τηλέφωνο καταγγελιών για φοροδιαφυγή, και στην συνέχεια με κάποια επιθεώρηση εργασίας. Δυστυχώς στάθηκε αδύνατον έστω και αν προσπάθησα πολλές μέρες, και για πολλές ώρες να επικοινωνήσω με αυτά τα τηλέφωνα.....
Σκέφτηκα πως είναι αδιανόητο, σε μια περίοδο που όλοι καταγγέλλουν την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή σαν τις βασικές αιτίες της κατάρρευσης της χώρας, να μην απαντούν οι δύο αρμόδιοι φορείς. Από την άλλη πάλι, αναλογίζεται κανείς όταν γίνεται προσπάθεια να καταλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, ποιός ο λόγος να υφίστανται οι επιθεωρήσεις εργασίας. Ποιον να
υπερασπιστούν, και ποιο δικαίωμα. Ποιανού την καταγγελία να διεκπεραιώσουν, και έναντι τίνος.
Ακούω πολύ τακτικά τον πρωθυπουργό, και διάφορους υπουργούς της κυβέρνησης, να μιλούν για διάφορα αδικήματα σε παρελθόντα χρόνο. Τι θέλω να πω. Για παράδειγμα λένε, γινόταν φοροδιαφυγή, γινόταν εισφοροδιαφυγή, ο κόσμος δούλευε ανασφάλιστος, κλέβανε διάφοροι, είναι δυνατόν να λέγονται τέτοια πράγματα, δηλαδή όλα αυτά δεν υφίστανται σήμερα.
Και τι κάνει αυτή η κυβέρνηση, για να τα αντιμετωπίσει, έστω και στοιχειωδώς όλα, αυτά.
Όλοι γνωρίζουμε, πως οι περισσότερες εκδηλώσεις - δεξιώσεις - γάμων, για πρακτικούς λόγους γίνονται το καλοκαίρι. Ήδη εδώ και αρκετό διάστημα κάθε τριήμερο που περνά, εννοώ Παρασκευή Σάββατο Κυριακή, γίνονται - δεν θα μιλήσω για όλη την Ελλάδα - μόνο στην Αττική εκατοντάδες γάμοι και βαπτίσεις. Χιλιάδες εργαζόμενοι χρειάζονταν για να διεκπεραιωθούν αυτές οι εκδηλώσεις. Όλοι τους εργάζονται ανασφάλιστοι, όλοι τους εισπράττουν χωρίς να αποδίδουν τους φόρους που τους αντιστοιχούν. Από την άλλη πλευρά βέβαια το ίδιο αδίκημα διαπράττουν, εννοείται σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό και κλίμακα, και όλοι αυτοί οι εκάστοτε εργοδότες. Που δεν πληρώνουν ούτε μία δραχμή φόρο που τους αναλογεί για τους μισθούς των εργαζομένων, και για το αντίστοιχο δικό τους εισόδημα. Δεν πληρώνουν ούτε μισή δραχμή για τις εισφορές όλων αυτών, μια και όλοι τους είναι ανασφάλιστοι. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, για να μην είμαι απόλυτος, οι περισσότεροι εξ αυτών, είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Θα πει κάποιος, μα τι κακό κάνουν οι άνθρωποι, προφανώς κάνουν μια δεύτερη δουλειά γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα του μισθού τους.
Ασφαλώς θέτοντας το θέμα έτσι, δεν κάνουν κανένα κακό, όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας. Το κακό που κάνουν είναι πως εξυπηρετούν όλους αυτούς τους εργοδότες, που τους ενδιαφέρει, να έχουν ανασφάλιστους εργάτες. Και εκμεταλλευόμενοι, την ανάγκη των εργαζομένων για επιβίωση, η την απληστία τους για περισσότερα χρήματα, εύκολα κάνουν την δουλειά τους, χωρίς να επιβαρύνονται, με εισφορές και φορολογία. Το δεύτερο είναι, μια μικρή και ασήμαντη λεπτομέρεια, πως ο δημοσίους υπαλλήλους απαγορεύεται από τον νόμο να δουλεύει και αλλού. Για αυτό άλλωστε φρόντισε το κράτος να του παρέχει μόνιμη και συνεχή εργασία. Για αυτό φρόντισε το κράτος, να εργάζεται τις ώρες που ορίζει ο νόμος, γι αυτό φρόντισε το κράτος μας να μη χάνει κάθε αμοιβή που δικαιούται βάσει του νόμου. Σε αντίθεση με πολλούς ιδιωτικούς υπαλλήλους που εδώ και πολλά χρόνια, λαμβάνουν πολύ λιγότερα από αυτά που ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις. Δεν του επιτρέπει ο νόμος, να εργάζεται αλλού, του δημοσίου υπαλλήλου, όχι για να τον τιμωρήσει, αλλά για να μπορεί να προσέρχεται ξεκούραστος, και την ώρα που πρέπει, στην εργασία για την οποία έχει προσληφθεί, και να κάνει με όρεξη και συνέπεια το καθήκον του, έναντι των συμπολιτών του. Δεν θέλω να στοχοποιήσω καμιά κοινωνική ομάδα, και πρόθεσή μου δεν είναι αυτή. Αυτόματα όμως δημιουργείται ένα τεράστιο κοινωνικό θέμα. Αν λάβουμε υπ όψιν, ότι πάνω από διακόσιες πενήντα χιλιάδες ημερομίσθια γίνονται στα διάφορα Κέτερινγκ και κτήματα - χώρους εκδηλώσεων - στην Αττική κάθε χρόνο. Τα ζητούμενα εν προκειμένω είναι δύο. Πρώτον όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι εάν εργαζόντουσαν νόμιμα, θα είχαμε μια τεράστια ροή χρημάτων προς ασφαλιστικά ταμεία, αλλά και προς την Εφορία. Το δεύτερο ζητούμενο είναι πως από τη στιγμή που όλοι αυτοί, δεν μπορούν να εργάζονται και το κάνουν παράνομα και καταχρηστικά, εκμεταλλευόμενοι την ανυπαρξία των κρατικών ελέγχων, και την παντελή απουσία, των αρμόδιων κρατικών φορέων και μηχανισμών, γιατί να μην εργαζόντουσαν στην θέση τους χιλιάδες άνθρωποι οι οποίοι επί μακρόν είναι άνεργοι.
Γνωρίζει το υπουργείο και οι αρμόδιοι φορείς, την συγκεκριμένη κατάσταση; Αν το γνωρίζει, αντιλαμβάνεται το μέγεθος και την έκταση του προβλήματος; Έχει γίνει κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση; Αν όχι προτίθενται οι αρμόδιοι να κάνουν κάτι; Αν ναι ας μας πουν τι είναι αυτό που θα κάνουν, για να πατάξουν την μαύρη και παράνομη εργασία στον συγκεκριμένο κλάδο. Άλλωστε με την κάθε τρόπο, και προς κάθε κατεύθυνση, η κυβέρνηση διαμηνύει, πως θέλει τους πολίτες ενεργός. Αυτό ασφαλώς και δεν σημαίνει, πως πρέπει να περιμένω ξάγρυπνος στο μπαλκόνι μου, για να δω μήπως κάνει κάποια ατασταλία ο γείτονάς μου, και στην συνέχεια να τον καταγγείλω. Αυτό λέγεται ρουφιάνος, δωσίλογος. Αναφέρομαι σε μία συγκεκριμένη κατάσταση, η οποία συνεχώς επιδεινούνται. Το να πω τα ονόματα από πενήντα catering που δραστηριοποιούνται στον χώρο, νομίζω πως δεν είναι δική μου δουλειά. Η το να αναφερθώ σε εκατοντάδες χώρους εκδηλώσεων - κτήματα - που φιλοξενούν διάφορες εκδηλώσεις, στην περιοχή της Αττικής, είναι άλλων δουλειά να τα εντοπίσουν. Εγώ καταδεικνύω ένα φαινόμενο, σαν ενεργός πολίτης, που πλήττει σοβαρά κράτος και πολίτες! Από εκεί και πέρα με αγωνία θα περιμένω, να δω πως το κράτος αντιμετωπίζει τις καταγγελίες των πολιτών, και πως λειτουργούν τα αντανακλαστικά των φορέων.
Παρόμοιο καθεστώς, με ανασφάλιστους εργαζόμενους, και πάλι δημοσίους υπαλλήλους - βλέπετε οι δημόσιοι υπάλληλοι, κουράζονται πολύ λιγότερο στην εργασία τους από ότι ένας οικοδόμος για παράδειγμα, η ένας αχθοφόρο, η ένας ελαιοχρωματιστής - επίσης έχουν και μιλιά ελαστικότητα στην προσέλευση και αναχώρηση στην εργασία τους, σε σχέση με το ωράριό τους. Αυτό τους δίνει μια σχετική άνεση, έναντι των άλλων εργαζομένων, να μπορούν να κάνουν και μια δεύτερη δουλειά, έχουμε και σε άλλους κλάδους. Πολλοί νυχτερινοί και όχι μόνο ρεσεψιονίστ, σε διάφορα ξενοδοχεία είναι διπλοθεσίτες. Οι περισσότεροι φυλακές, θυρωροί ιδιαίτερα οι νυχτερινοί, διαφόρων εργοστασίων και μεγάλων επιχειρήσεων εργάζονται και κάπου αλλού. Πολύ ταμίες και πορτιέρηδες σε νυχτερινά, μαγαζιά είναι εργαζόμενοι και κάπου αλλού. Και βέβαια είναι πολύ διαφορετικό, το να κάνει κάποιος τον αχθοφόρο στην λαχαναγορά, για να συμπληρώσει το εισόδημά του με διακόσια ευρώ τον μήνα, και κάτι άλλο το να κάνεις τον μετρ των δεξιώσεων σε κάποιο Κέτερινγκ η νυχτερινό κέντρο, και να αμείβεται με είκοσι και είκοσι πέντε χιλιάδες τον χρόνο, υποτίθεται από την δεύτερη συμπληρωματική εργασία σου!
Από τέτοιου είδους κινήσεις και πρακτικές, πάντα κατά την γνώμη μου, θα έπρεπε να ξεκινά το συμμάζεμα του κράτους. Και όχι βέβαια, και σε καμιάπερίπτωση, από την περικοπή των μισθών, των επιδομάτων και των συντάξεων.